۱۳۸۸ اردیبهشت ۸, سه‌شنبه

The Prophet


ارسال شده توسط در
برچسب‌ها:

۶ نظر:

  1. Brief Encounter۸ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۱۳:۲۸

    ايول نشنيده بودم، عالی بود
    اين midnight blues شو که گوش می دم کمی تا قسمتی ارگا.سم ميشم اصن
    :ي
    ويدئوشم توپه

    پاسخحذف
  2. مهدی۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۷:۵۹

    آقادم شما گرم.
    منم نشنیده بودم.
    فوق العاده بود

    پاسخحذف
  3. سمیه۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۱:۰۶

    شروع خیلی قشنگی داره دقیقه ی 5 تا 5:25 همون حسی رو می ده که این عکسی که گذاشتین می ده یه جور غم و دلگیری خواستنی

    پاسخحذف
  4. ناشناس۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۷:۳۵

    عالی عالی عالی. گری مور رو خیلی وقت پیش کشف کردم و هنوز هم بعضی وقت ها جرات این رو پیدا می کنم کارهاش رو گوش کنم. غمی که تو آهنگ هاش هست بسیار بسیار سنگینه. من چند تا کارش رو خیلی دوست دارم، یکی اجرای مجدد The Messiah Will Come Again، یکی اجرای زنده Parisienne Walkways، یکی همین Prophet، و یکی هم Drowning in Tears. البته Still Got The Blues هم که سرور ماست!
    راستی این غم شیرین و جاری و سیال توی یه آهنگ به اوجی دست نیافتنی می رسه که یقینا شنیدیش... Stationary Traveller از کمل.

    پاسخحذف
  5. ناشناس۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۷:۴۴

    این Parisienne Walkways اجرای آلبوم Blues Alive آدم رو تا مغاک نابودی می بره. فقط وقت هایی که احساس می کنم بار غم زیادی سنگین شده گوش می کنم بهش و آروم میشم.

    پاسخحذف
  6. FotoRiff۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۲۱:۲۶

    به بریف اینکانتر : مراقب خودت باش!
    به مهدی : این از آس هاشه!
    به سمیه : اون قسمتی که اشاره کردی رو کهملن تو فضای شرق اجرا میکنه. سابقن از این کارا نمی کرد.
    به ناشناس : parisienne walkways کار بزرگیه. یعنی یک سولوی عالی و یک اجرای فوق العاده. فقط ایکاش از وسطهای آهنگ اونقدر هیجان زده نمی شد و اون همه شلوغ نمی کرد.

    پاسخحذف

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)